Masama Ba Ang Anting-anting?

 

Mga Propeta ng Dios Na Gumagamit ng Anting-anting

Ano Ang Kahulogan ng Anting-anting?

Ang anting-anting ay isang banal o mistikong bagay na pinaniniwalaang nagtataglay ng kapangyarihan ng proteksyon, pagpapagaling, o biyaya mula sa Diyos o sa mga puwersang espiritwal. Sa kulturang Pilipino, ito ay karaniwang isinusuot bilang medalyon, bato, tela, o sulat na may oracion, at madalas ay binabasbasan o pinagbabasahan ng panalangin upang maging bisa.

Kamakailan lang ay nagimbal ang lahat sa mga pahayag ni Father Darwin Gitnano, isang paring katoliko at isang exorcist. Ang kanyang batayan sa Biblia ay ipinagbabawal diumano ng Dios ang mga anting-anting at ito ay nasusulat sa Deuteronomio 18:9-14.

9 “Pagpasok mo sa lupaing ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Diyos ay huwag kang mag-aaral gumawa ng ayon sa mga karumaldumal na gawain ng mga bansang iyon.

10 Huwag makakatagpo sa iyo ng sinumang nagsusunog sa apoy ng kanyang anak na lalaki o babae bilang isang handog, ng manghuhula, o manggagaway o engkantador, o mangkukulam,

11 o gumagamit ng anting-anting, o nagpapagamit sa masasamang espiritu, o salamangkero, o sumasangguni sa mga patay.

12 Sapagkat sinumang gumagawa ng mga bagay na ito ay karumaldumal sa Panginoon, at dahil sa mga karumaldumal na gawaing ito ay pinalalayas sila ng Panginoon mong Diyos sa harapan mo.

13 Dapat kang manatiling walang kapintasan sa Panginoon mong Diyos.

14 Sapagkat ang mga bansang ito na iyong aagawan ay nakikinig sa mga manggagaway at mga manghuhula; ngunit tungkol sa iyo, hindi ka pinahintulutan ng Panginoon mong Diyos na gawin mo ang gayon.

Ang ating tanong? Sino ba ang pinatutungkolan sa kautosang ito? Tayo bang mga Gentil o ang mga Israelita? Ang sagot; ito ay nasusulat sa lumang tipan na kung saan ang mga utos ay nakalaan para sa mga Israelita.

Narito ang aking sagot at pananaw bilang isang tagapagtaguyod ng mistiko at esoterikong karunungan;

HINDI MASAMA ang mga mistiko, anting-anting, at mga banal na bagay na binasbasan sa ngalan ng Diyos na Maylikha ng langit at lupa. Ang masama ay ang maling paggamit nito—kapag ginamit sa kapangyarihan ng kasamaan, sa pansariling kapakinabangan, o labag sa kalooban ng Diyos. Ngunit kung ito ay ginagamit bilang sagisag ng pananampalataya, proteksyon, at banal na kaugnayan sa Maykapal, ito ay isang pagpapahayag ng espiritwal na karunungan na mula pa sa sinaunang panahon.

Narito ang aking mga paliwanag na may batayang biblikal at historikal:

Ang baston ni Moises – Sa Exodo 4:2–4, ginamit ng Diyos ang tungkod ni Moises bilang sisidlan ng Kanyang kapangyarihan. Sa pamamagitan nito, nahati ang Dagat na Pula, at lumabas ang tubig mula sa bato. Ang baston ay naging simbolo ng ugnayan ng tao at Diyos—isang “anting-anting” sa anyo ng banal na kasangkapan, hindi dahil sa kahoy mismo, kundi dahil sa basbas ng Diyos dito.

Ang trumpeta ni Gideon – Sa Mga Hukom 7:16–22, ginamit ni Gideon ang mga trumpeta at tapyas ng palayok bilang kasangkapan ng Diyos upang talunin ang mga Midianita. Ang mga ito ay naging instrumento ng banal na kapangyarihan—isang patunay na ang materyal na bagay ay nagiging banal kapag ginagamit sa layunin ng Diyos.

Ang Kaban ng Tipan (Ark of the Covenant) – Ayon sa Exodo 25:10–22, ito ang sisidlan ng presensya ng Diyos sa Israel. Ang sinumang lumapit dito nang walang kabanalan ay namamatay, ngunit sa mga may dalisay na puso, ito’y simbolo ng banal na proteksyon at kapangyarihan. Sa katunayan, ang Kaban ay may katangian ng isang “anting-anting” sa kahulugan ng espiritwal na proteksyon.

Ang balabal ni Elias at Eliseo – Sa 2 Hari 2:8–14, ginamit ni Propeta Eliseo ang balabal ni Elias upang hatiin ang ilog Jordan, gaya ng ginawa ng kanyang guro. Ang balabal ay naging daluyan ng banal na kapangyarihan. Muli, hindi dahil sa tela, kundi sa Espiritu ng Diyos na sumasakanya.

Ang mga banal na gamit sa Templo ni Solomon – Lahat ng mga kasangkapan doon ay binasbasan sa ngalan ng Diyos (1 Hari . Ipinapakita nito na ang materyal na bagay ay maaaring maging banal kapag itinalaga para sa Diyos.

Sa kasaysayan ng Kristiyanismo, ang mga unang Kristiyano ay gumagamit ng mga “sacramentals” – tulad ng mga krus, relics ng mga santo, at banal na langis – bilang mga tanda ng pananampalataya at proteksyon. Ang mga ito ay direktang inapo ng tradisyong Hebreo ng paggamit ng mga banal na bagay.

Sa esoterikong pananaw, ang mga mistiko at anting-anting ay hindi masama sapagkat ito ay mga “daluyan ng enerhiya” o channels of divine essence. Kapag ito’y binasbasan sa ngalan ng tunay na Diyos, ito ay nagiging sisidlan ng Liwanag, hindi ng kadiliman.

Kaya, mali ang paniniwala nina Father Darwin Gitgano at ng ilang paring Katoliko na “lahat ng anting-anting ay sa demonyo.” Ang totoo, mula pa sa Biblia hanggang sa kasaysayan ng Israel, ginamit ng mga propeta at mga pinili ng Diyos ang mga bagay na may basbas bilang kasangkapan ng kapangyarihan ng Langit.

Ang kasamaan ay hindi nasa anting-anting—nasa puso ng taong gumagamit nito. Kapag ang layunin ay kabanalan, proteksyon, at pananampalataya, ito ay banal. Ngunit kapag ginamit sa kasakiman o kapangyarihang labag sa Diyos, doon lamang ito nagiging masama.

Ang ROSARYOHAN, ang HOLY WATER, ang HOLY BELL, mga REBULTO at iba pang mga sagradong bagay ng katoliko ay itinuturing din na mga anting-anting na nakabatay sa kanilang pananampalataya. Kaya walang dahilan na makialam si Father Darwin Gitgano sa mga taong gumagamit ng kanilang mga anting-anting na nakabatay din sa kanilang paniniwala lalo kung ang mga tao na iyon ay mga Kristyano rin at ang kanilang mga anting-anting ay binasbasan sa Pangalan ng Dios Ama, Dios Anak at Dios Spiritu Santo.

Sa madaling sabi: Ang mga mistiko at banal na bagay ay hindi kalaban ng pananampalataya; sila ay mga paalala na ang Diyos ay maaaring kumilos sa pamamagitan ng anumang anyo—kahit sa isang simpleng baston, bato, tela, o simbolo—kung ito ay binasbasan sa Kanyang Banal na Pangalan.

Nawa'y ang aral na ito ay magsilbing liwanag at kapupulotan ng aral ng mga taong nagugulohan at hindi alam ang karunungang lihim at hayag.